از وقتی که وبلاگ نویسی را شروع کردم دوماه و بیست روز میگذرد . آن اوائل اصلا فکر نمیکردم که این قضیه برایم جدی شود . یعنی بتواند جایش را بین این همه گرفتاری روزمره ای که دارم باز کند . اما خوب… باز کرد . البته این باز کردن هنوز هم برایم مشروط است . خیلی چیزها به آینده ربط دارد .
وبلاگم را با نام آبی شروع کردم . اسم خودم را ننوشتم . دلیلش هم این بود که میخواستم بدون هیچ ملاحظه ای نظراتم را بنویسم . البته دلایل دیگری هم داشت . این بی اسمی گاهی به آدم آزادی های جالبی میدهد . ولی خوب… بالاخره لو رفتم .
حالا چند نفر از دوستان میدانند که این وبلاگ را من می نویسم . این جمله به این معنی است که بی اسمی دیگر فایده ای ندارد . به دردم نمیخورد . تصمیم گرفته ام از این به بعد به اسم خودم بنویسم . البته اسم وبلاگ همان آبی باقی میماند . فقط خودم هم به وبلاگ اضافه میشوم . بنده مخلص تمام دوستان عزیز ، پیمان اسماعیلی ، هستم.
خوشبخت‌ام!
خوشبختم مش اسماعیل!
آخه سری که درد نمیکرد چرا دستمال بستی؛ قربونت :-)
آیا شما همان پیمان اسماعیلی هستید که دوست من است ؟اگر اینطور باشد که خیلی عالیست.
خب...پس سلام.
ما بیشتر مخلصیم پیمان جان.
منم خیلی خیلی لو رفتم ولی این جرات رو ندارم که بگم کیم.
من نمیدونم چرا فکر میکردم آبی رو یه خانوم مینویسه ... تمام این مدت همین حس رو داشتم ... نمیدونم چرا ... الان یه خورده جا خوردم ... میدونم هیچ فرقی نمیکنه ... و واقعا هم فرقی نمیکنه ... به خصوص توی این دنیا که واسه خودمون ساختیم ... فقط برام جالب بود که انقدر حسم اشتباه بود ... از این به بعد بازم میام ... این بار میام که پیمان اسماعیلی رو بشناسم و ببینم چی نوشته ...
چه فرقی می کنه
مهم اینه که خوب می نویسی و خوب می نویسی و خوب می نویسی
سلام...من هم پدرام رضایی زاده هستم...! :) از آشنایی با شما خوشبخت ام...:)
سلام پیمان جان، هر اسمی که داشته باشی برای ما عزیزی و نوشته هایت زیبایند. جالبه که منهم مثل شاپرک فکر میکردم تو یک خانم جوان هستی! بهرحال فرقی نمیکند... هر که باشی دوست میداریمت...
مهرت فزون... :)
سلام پیمان
من اولین باریه که میام اینجا!
اسم اصلا مهم نیست..
مهم اینه که چی بنویسی.
موفق باشی..
سلام...مهم خود آدمه...حالا با اسم خودت یا یه اسم دیگه..ولی خیلی جالبه ها که بعضی دوستا فکر کردن خانم باشی...ولی من اصلا از اولش اینجوری فکر نکردم به خاطر سایه ئ عکسی که تو لوگوی آبی معلومه...به هر حال با هر اسمی همیشه زیبا مینویسی
امیر چرندی راه کار جدیدی براتون داده ....بیاین پیشم .... یا حق
پیمان جان سلام؛ فکر می کردم مدت بیشتری که می نویسی اصلا فکر نمی کردم دو ماه باشه.... / به نظر من توی دنیای وبلاگ ها تنها چیزی که مهم نیست اسم آدم هاست.... مگه نه؟؟؟؟؟
توی دنیای مجازی آخرش همه چی لو می ره . منم با اینکه با اسم خودم نمی نویسم از روز اول حواسم بود که چیزی ننویسم که اگه کسی فهمید من کیم پشیمون بشم ! (چی گفتم !!)
خوش به حالت ٫ چقدر آرام و مطمئن خودتو معرفی می کنی .
اوووووووووووروه.......... چقدر خوشگل شده !!!!!!!!!!!
بسیار خوشبختم اقای پیمان اسماعیلی آبی(:
دوست گرامی ، از آشنائیت با اسم واقعیت بسیار خرسندم و این شهامتت رو تحسین میکنم.